Romantisch

Sinds een paar dagen rijd ook ik in een bakfiets. Zo een met een dakje en twee bankjes. Ik heb er lang naar uitgekeken. Ik heb er van die heerlijke voorstellingen bij gemaakt in mijn hoofd. En dan vooral over het schapenvachtje dat ik dan op de bankjes zou leggen en de lange romantische tripjes die ik ermee zou maken met tevreden kindjes in de bak.

Forget it.

Mijn kinderen zien de bakfiets als Badr Hari de ring. Ze vechten elkaar de tent uit. Gillend en tierend gingen ze mee naar de AH vandaag. En toen het me allemaal teveel werd ritste ik de kap open en schold voor het eerst in vijf jaar waar mijn kinderen bij waren. ‘En nu is het G***** KLAAR!’
Het hielp echt helemaal niets. En toen ik mij omdraaide met gloeiende konen keek ik recht in het altijd lieve gezicht van de leidster van Peers peuterspeelzaal. “Oh, hi!”

Bij thuiskomst til ik Hazel uit de ring, ik bedoel de bakfiets.
‘Mama, mag ik ook eens schelden?’
‘Waarom?’
‘Het lijkt me zo lekker!’